Αγάπη.. απλά

'Ολοι ψάχνουμε την αγάπη. Τέτοια αγάπη όπως την αισθάνονται τα πνεύματα, σε κόσμο όπου η πορεία είναι ομαλή και αγνή. Εκεί όπου δεν υπάρχει φόβος ούτε διαφωνία. Γι'αυτό όμως το παρελθόν είναι αόρατο και το μέλλον απρόβλεπτο. Η αγάπη και οι χαρές της είναι ένα παιχνίδι. Χτίζεις κάθε μέρα όλο και πιο πολλά και στο τέλος καταλαβαίνεις ότι έχεις χτίσει έναν παράδεισο στην απελπισία της κολάσεως. Ολος ο κόσμος ελεύθερα αγαπά αφού εμείς αποφασίζουμε αν θα αγαπάμε ή όχι. Ετσι στεκόμαστε, ή πέφτουμε. Η αγάπη είναι υπομονετική και ευγενική. Δεν ζηλεύει ποτέ. Δεν είναι ποτέ αλαζονική, αγενής ή εγωιστική. Δεν προσβάλλεται και δεν εκδικείται. Η αγάπη δεν ικανοποιείται με τις αμαρτίες των άλλων αλλά χαίρεται με την αλήθεια. Πάντα δικαιολογεί, εμπιστεύται, ελπίζει και υπομένει ότι κι αν συμβαίνει. Αγάπη είναι να επιθυμείς να δώσεις στον άλλον ότι είναι δικό σου και να νιώθεις οτί η χαρά του είναι και δική σου χαρά. Οταν σε ρωτάνε γιατί τον αγαπάς, η μόνη απάντηση που θα μπορούσες να δώσεις είναι:"γιατί είναι αυτός". Κοιτάς τα βουνά που φιλούν τον ουρανό, τα κύματα που αγκαλιάζουν το ένα το άλλο, παρατηρείς το φώς του ήλιου που αγκαλιάζει την γη... Ολη αυτή την αξία αυτού του κόσμου την καταλαβαίνεις μόνο και μόνο επειδή αγαπάς. Το σπουδαίο όμως είναι πως όταν κοιτάς τα μάτια του ανθρώπου που αγαπάς, τα νιώθεις όλα όχι και τόσο φυσιολογικά. Γιατί νιώθεις πιο δυνατή και πιο αδύναμη ταυτόχρονα. Νιώθεις ενθουσιασμένη αλλά και ταυτόχρονα τρομοκρατημένη. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρεις τι νιώθεις αλλά ξέρεις τι άνθρωπος θέλεις να είσαι:ο άνθρωπος του. Νιώθεις σαν να αγγίζεις τα ανέγγιχτο αλλά δεν είσαι έτοιμη ακόμα. Οταν χάνονται όμως όλα αυτά, ξαφνικά από μπροστά σου έρχονται μόνο οι αναμνήσεις. Η μαγεία της πρώτης αγάπης είναι η πεποίθηση ότι δεν θα τελειώσει ποτέ. Κι όμως τελειώνει. Κι όταν τελειώνει νιώθεις ότι το σύμπαν κρέμεται από ένα γυρισμό. Και το δικό σου σύμπαν κρέμεται από τις αναμνήσεις και βασίζεται μόνο από την ύπαρξη του ανθρώπου που αγαπάς...          
(Απ. Παύλου Α' Κορ.ιγ΄)