Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Δεύτερη ζωή δεν έχεις


"Αναρωτιέμαι μερικές φορές: Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά, πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν; Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου. Και να μη βλέπεις, πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου. Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος. Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα. Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα. Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει".

Οδυσσέας Ελύτης

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Πώς δημιουργείται ένας Ναζί, Disney




Ένα 10λεπτο φιλμάκι κινουμένων σχεδίων με τίτλο «Η εκπαίδευση θανάτου: Πώς δημιουργείται ένας Ναζί», το οποίο είναι βασισμένο στο ομώνυμο......βιβλίο του Γκρέγκορ Ζίμερ, κυκλοφόρησε στις 15 Ιανουαρίου του 1943 ο Ουώλτ Ντίσνεϋ.
Τόσα χρόνια μετά, το βίντεο παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο.
Το φιλμάκι παρουσιάζει την ιστορία του μικρού Χανς, ενός αγοριού που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη ναζιστική Γερμανία και ανατρέφεται για να γίνει άξιος στρατιώτης της Άριας φυλής.
Από τη γέννησή του, ο Χανς είναι ταγμένος στην υπηρεσία του Αδόλφου Χίτλερ και το Ναζιστικό Κόμμα. Καθώς ο Χανς μεγαλώνει, μαθαίνει μια διαστρεβλωμένη εκδοχή της Ωραίας Κοιμωμένης, όπου απεικονίζεται ο Χίτλερ ως ιππότης με την αστραφτερή του πανοπλία και σώζει την Ωραία Κοιμωμένη, που εκπροσωπεί τη Γερμανία, από την κακιά μάγισσα, που εκπροσωπεί τη δημοκρατία.
Αφού ο Χανς περνά από την απαραίτητη εκπαίδευση, σε μια τάξη από τους τοίχους της οποίας κρέμονται τα πορτραίτα του Χίτλερ, του Γκαίριγκ και του Γκαίμπελς, λαμβάνει μέρος σε μια σταυροφορία για το κάψιμο όλων των βιβλίων που αντιτίθενται στον Χίτλερ, ενώ αντικαθίσταται η Αγία Γραφή με το «Ο Αγών μου», και ο σταυρός με ένα ναζιστικό ξίφος.
Αφού περνά τα επόμενα χρόνια παρελαύνοντας και χαιρετώντας, γίνεται ένας ενήλικας καλός Ναζί και πάει στον πόλεμο για να καταλήξει τελικά σε μια σειρά πανομοιότυπων τάφων, που δεν έχουν τίποτα πάνω τους, εκτός από μια σβάστικα και ένα κράνος στερεωμένο στην κορυφή.



Πηγή: Seleo.gr