Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Τα ΜΑΤ



Πόσο πραγματικά σκληροί και κακοί άνθρωποι είναι όλοι αυτοί?
Όλοι όμως.

Σε τέτοιους καιρούς που πρέπει να μαστε όλοι μαζί ενωμένοι,τρωγόμαστε μεταξύ μας. Πόλεμος είναι αυτό. Πως γίνεται η ελληνική αστυνομία που υπάρχει για να προστατεύει τον πολίτη να είναι αυτή η ίδια που θα τον τραυματίζει.Πώς γίνεται ένα τραυματίας να πέφτει από τα ΜΑΤ σχεδόν αναίσθητος στο δρόμο γεμάτος αίματα και τα ΜΑΤ απλά να κοιτάνε ενώ ταυτόχρονα άοπλοι πολίτες με κίνδυνο της ζωής τους να τρέχουν και να βοηθάνε τον τραυματία.Πόσο δε σέβονται τίποτα? Πώς τους πάει η καρδιά να σηκώνουν χέρι και να χτυπάνε άλλους ανθρώπους? Να χτυπάνε παιδιά και γέρους? Δεν έχουν έλεος,δεν έχουν όρια και το κυριότερο δεν έχουν καρδιά..Δεν είναι το συγκεκριμένο βίντεο.Αυτό είναι ένα παράδειγμα από έναν ανελέητο άσπλαχνο δολοφόνο που με εξόργισε.Είναι πολλά μα πάρα πολλά αυτά που γίνονται και είναι πολύ πιο αποκρουστικά από αυτό. Βασικά δε γίνεται. Δεν υπάρχει. Πάνε το βράδυ σπίτι τους και νιώθουν ήρεμοι?Έχουν παιδιά και γονείς? Έχουν φίλους? Και τι τους λένε? Σήμερα έδειρα πολύ κόσμο άρα τι? άρα είμαι γαμάτος?Δεν το πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι πληρώνονται από το κράτος για να μας δέρνουν.Πότε θα αλλάξουν όλα?



1 σχόλιο:

Οι ανώνυμοι να επιλέγουν το Όνομα/Διεύθυνση URL και μπορούν να αφήνουν κενό το δεύτερο πεδίο