Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Διπλές προσκλήσεις




Ευκαιρίες να πλησιάσω δεν είχα.
Πάντα φεύγεις και χάνεσαι. Επιλογές.
Γιατί να σε διαλέξω όταν δε ξέρω άμα θα είσαι εδώ;
Πώς θα σε υπολογίζω αν η παρουσία σου είναι πάντοτε αβέβαιη;
Εγώ όμως κάνω βήματα.
Στην αρχή σιγανά και κάθε φορά όλο και πιο δυνατά.
Άλλες φορές τρέχω, άλλες φορές πάλι δε βρίσκω νόημα.
Δεν ήθελα να σε τρομάξω. Αλλά τρόμαξα εγώ. 
Πρέπει να σε προστατέψω, αυτό οφείλω να κάνω.
Θα σε άφηνα να πας έξω στη μπόρα αλλά δεν θα ήμουν σωστή εφόσον ήξερα ότι θα βραχείς.
Άλλο περίμενες από μένα. Να σου πω κάνε ό,τι θες. 
Εδώ διαφώνησα. Δεν το λέει αυτό κάποιος που αγαπά. 
Δεν ακούς κανέναν. Επιλογές, λέω πάλι. Ελπίζω να γνωρίζεις ότι υπάρχουν συνέπειες.
Προσπαθώ να σε βοηθήσω. Σημασία όμως καμιά.
Γιατί να μιλάω όταν τα λόγια μου πέφτουν στο πάτωμα;
Το βήμα όλο και βαραίνει.
Ένας πρίγκηπας είπε κάποτε.. Ο χρόνος που θα αφιερώσεις για το λουλούδι σου θα ναι εκείνος που μετράει. Άμα δεν το ποτίζεις θα μαραθεί.
Πώς περιμένεις το λουλούδι να ναι πάντα αγέρωχο και ακμαίο αν δεν ασχολείσαι. 
Έτσι λειτουργούν τα πράματα. Και είναι απλό.
Εσύ ο ίδιος χτίζεις τη σχέση που θέλεις να έχεις με τους ανθρώπους.
Μα είσαι πουλί διαβατάρικο. Πετάς και φεύγεις όπου φυσήξει.
Δεν σε φτάνω.. είσαι μακριά.. Δεν ωφελεί να σε κυνηγάω.
Επιβραδύνω ταχύτητα.
Κάνω για λίγο ησυχία και τότε ακούω κάτι πολύ βαριές λέξεις να σκάνε στο πάτωμα.
Τι δυνατός κρότος. Αναστάτωσε το είναι μου.
Αυτές οι λέξεις που βγήκαν από το στόμα σου. 
Λέξεις που είπες και δεν το πιστεύω ότι τις άκουσα.
Λέξεις που πλήγωσαν όλα τα άτομα που σ'αγάπησαν και σε στήριξαν.
Κουβέντες σκληρές σαν τσιμέντο σε ένα νταμάρι αχαριστίας.
Δεν περίμενα κάτι να πάρω πίσω.
Ποτέ δεν με ένοιαζε το αντάλλαγμα. Ποτέ δεν σκεφτόμουν έτσι.
Δεν είναι όμως ότι απλά δεν τα μέτρησες, αλλά ότι κάποια άλλα τα μέτρησες παραπάνω.
Και όταν το καταλαβαίνεις πληγώνεσαι και θυμώνεις. Μετά απ'αυτά αναθεωρείς όμως.
Σκέφτεσαι αυτά που έδινες τόσα χρόνια κ δεν περίμενες κάτι πέρα από μια γαμημένη εκτίμηση.
Μπαίνει ο διάολος μέσα σου κ σου θυμίζει ύστερα τι πήρες εσύ. Πόσο σε πότισαν.
Αυτή η πουτάνα η αδικία είναι ο σκόρος που σου τρώει την ψυχή.
Το βήμα σταμάτησε.

3 σχόλια:

  1. enas kalos khpouros prepei na einai sklhros..giati an de vrei to 8aros na kladepsei ta futa tou auta de 8a dwsoune..opoios luphuhke ta an8h apanthrwpa na kopsei den eide alla na genνiountai..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. και τι κάνεις όταν το δεντρο σου που το "κλαδευεις" δεν βγαζει καρπους?

    Ή το δεντρο θελει κοψιμο ή μάλλον δεν είμαι καλος κηπουρος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Οι ανώνυμοι να επιλέγουν το Όνομα/Διεύθυνση URL και μπορούν να αφήνουν κενό το δεύτερο πεδίο