Η μικρή χελώνα

Γεννήθηκες εγκλωβισμένη.
Σε μια λεκάνη μικρή ακουμπισμένη στην κουζίνα ενός βρόμικου εργαστηρίου.
Πλάι σου μεγάλα δοχεία γεμάτα με πινέλα και πεταμένα ακρυλικά από δω κ από κει.
Κάθε μέρα αντίκριζες πάρα πολλά άτομα..Άλλοι σε πείραζαν, άλλοι σε έπαιζαν,άλλοι σε κάναν μπάνιο,
άλλοι πάλι σε σιχαινόντουσαν..Δε φταις εσύ που είσαι έτσι..Εσύ γεννήθηκες μες στην σκλαβιά.
Μια ζωή χωρίς νόημα..Μία ζωή χωρίς ενδιαφέρον.Τι να κάνεις σε μια μικρή λεκάνη..
Πρέπει να βγεις έξω να ανακαλύψεις τον κόσμο..μα δεν φτάνεις να ξεφύγεις.Μένεις εκεί.
Σκέφτεσαι..έχω παρέα εδώ μέσα,άσε που κάθε μέρα με χαιρετάει τόσος κόσμος.
Αναλογίζεσαι τι θα κάνεις μισό αιώνα εκεί μέσα..Σβούρες σβούρες βαρέθηκες..
Επαναστατείς.Σηκώνεσαι στα δυο σου πόδια και προσπαθείς να σκαρφαλώσεις.Προσπαθείς,
ξαναπροσπαθείς μα είναι πολύ ψηλά..Πιστεύεις σε σένα.Πιστεύεις πως μπορείς να τα καταφέρεις..
Κλείνεις τα μάτια κ πηδάς.Βρίσκεσαι έξω..Είσαι ελεύθερη..Κ τώρα τρέχεις.
Πέφτεις από τον πάγκο της κουζίνας και εξερευνείς.Γυρνάς όλα τα δωμάτια του εργαστηρίου.
Ω τι ωραία που πέτυχες αυτό που ήθελες! Τι ωραία που είσαι ελεύθερη!
Θα κάτσεις δω σ'αυτήν τη γωνίτσα να ξαποστάσεις.Ωχ!Ένας άνθρωπος..σε παίρνει και σε πάει
πίσω στη λεκάνη σου και σου λέει -μη ξαναφύγεις.Εδώ είναι το σπίτι σου.
-Τι να κάνω εδώ; ρωτάς, -Σε λίγο δε θα χωράω να κάνω σβούρες.

Μεγαλώνω και θέλω να δω τον κόσμο.
-Θα σε βάλω σε πιο μεγάλο σπιτάκι, απαντάει ο άνθρωπος.Κάθεσαι λίγες μέρες και σκέφτεσαι..
Προσπάθησες και απέτυχες..Τι θα κάνεις τώρα;Το αποδέχεσαι και μένεις φυλακισμένη..ή ξαναπροσπαθείς να το σκάσεις..Θα ναι δύσκολο να το ξαναπετύχεις να βγεις..και ακόμα πιο δυσκολο να μείνεις καιρό έξω..
Αλλά τι πιο δύσκολο απ'τό να αναγκαστείς να παραμείνεις εκεί χωρίς να κάνεις τίποτε.
Το πήρες απόφαση και ξανασηκώνεσαι..Ξαναπηδάς και ξαναπέφτεις. Σηκώνεσαι πάλι, σκαρφαλώνεις και γυρνάς ανάποδα.
Μένεις ανάσκελα για ώρες..ταλαντεύεσαι προσπαθώντας να γυρίσεις μα δε μπορείς..
Έλα, μια ακόμα προσπάθεια..
Τα κατάφερες και ήρθες μπρούμυτα.Ξανασηκώνεσαι..φτάνεις στο πιο ψηλό σημείο και πέφτεις στο πάτωμα..Το καβούκι σου πονάει..μπορεί κ να σπασε λίγο..Δεν πειράζει ,είναι το τίμημα.Τρέχεις και ψάχνεις διέξοδο.Μακάρι αυτή τη φορά να τα καταφέρεις..Είσαι έξω και γυρνάς στα δωμάτια μια μέρα..Μπράβο σου.Προσπάθησε να μη σε δει κανείς..Ωχ να κάποιος σε είδε.Σε πάει πάλι πίσω στη λεκάνη..Μένεις στεναχωρημένη που δεν έφτασες τον στόχο σου.Σκέφτεσαι πως ίσως ήταν η τελευταία φορά που προσπάθησες.Απογοητευμένη με τον εαυτό σου..ή μάλλον καλύτερα απογοητευμένη από τη μοίρα σου..στέκεσαι σε μια γωνιά.
Η ζωή σου δεν έχει νόημα και πάλι.Ξυπνάς ,τρως και κοιμάσαι..Τι άλλο έχεις να κάνεις;Τίποτε.Λοιπόν ξαναπροσπάθησε!
Τώρα έμαθες πως είναι..Ξανασκαρφάλωσε,ξαναχτύπα στο καβούκι σου,ξαναπέσε και ξαναβγές.
Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής σου.Αυτός θα ναι ο λόγος που θα σε θαυμάζω και θα με εμπνέεις.Όσες φορές και αν αποτύχεις..όσες φορες και αν πέσεις θα σκέφτεσαι οτι προσπάθησες και δεν αποδέχτηκες την κατάσταση.
Τότε θα σαι περήφανη, τότε θα σαι σπουδαία..